سبقت بازی‌سازهای ایرانی از کرونا/ برخی بازی‌های آنلاین داخلی پرطرفدارتر از مشابه خارجی خود هستند

بازی‌های رایانه‌ای سال ۹۸ و نیز در دوران شیوع ویروس کرونا رونق گرفته و افق‌های تازه‌ای پیش روی طراحان بازی‌های رایانه‌ای و عرضه‌کنندگان ابزارهای بازی قرار داده است.

به گزارش مشرق، روزنامه جام جم در گزارشی به استقبال کاربران از بازی‌های ایرانی در ایام کرونا پرداخته است که بخش‌های مهم آن در ادامه می‌آید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشتر بخوانید: قابل توجه معتادین به بازی‌های رایانه ای

بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای از سال ۱۳۸۵ صاحب اساسنامه شده و از دو سال بعد از آن هم فعالیتش را آغاز کرده است. یکی از مهم‌ترین اهداف بنیاد، پیمایش و تحلیل داده‌های آماری است برای این‌که تصویر روشنی از صنعت بازی‌های رایانه‌ای ارائه شود. آخرین پیمایش بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای در سال ۱۳۹۸ با مطالعه بیش از ۹۲۰۰ خانوار و مصاحبه با ۳۰۰۰ کاربر بازی‌های یارانه‌ای انجام شده است.

محمدرضا صیدی سرپرست تجزیه و تحلیل آماری بنیاد، توضیح داده که پیمایش «نمای باز» محدود به شهر تهران نبوده ولی به دلیل شیوع ویروس کرونا برای اولین بار به صورت تلفنی انجام شده.

این پیمایش شاخص‌ترین اطلاعات مصرفی بازیکنان ایرانی را تا انتهای سال ۱۳۹۸ گزارش می‌دهد به این معنا که می‌توان جواب سوال‌های مختلف درباره بازی‌های رایانه‌ای را در نتیجه این پیمایش پیدا کرد؛ مثلا این‌که چند نفر در ایران بازی رایانه‌ای می‌کنند؟ زنان بیشتر بازی می‌کنند یا مردان؟ کدام گروه‌های سنی به این بازی‌ها بیشتر علاقه دارند؟ کدام بازی‌ها برای مخاطبان جذاب‌تر هستند؟ بازی‌های ایرانی چقدر طرفدار دارند؟ وضعیت تولید بازی‌های رایانه‌ای چطور است و این‌که کرونا چه تاثیری بر صنعت بازی‌های رایانه‌ای داشته است.

مهم‌ترین نتایج «نمای باز» چه بود؟

به طور خلاصه مهم‌ترین نکاتی که از پیمایش بازی‌های رایانه‌ای به دست آمده این است که این صنعت در ایران رو به رشد است، جمعیت قابل توجهی به بازی‌های رایانه‌ای روی آورده‌اند و این تعداد در دوران شیوع ویروس کرونا و قرنطینه خانگی بیشتر هم شد. همچنین از مهم‌ترین نتایج این پیمایش رسیدن به این نکته بود که مردم ما در کنار استفاده از گوشی تلفن همراه و کمی هم تبلت و رایانه به کنسول‌های بازی روی آورده‌اند.

البته هنوز استفاده از این پلت‌فرم در مقایسه با بقیه ابزارها خیلی کمتر است اما دارد اوج می‌گیرد. حامد نصیری معاون پژوهشی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای معتقد است مهم‌ترین اتفاق این دوره اوج گیری استفاده از کنسول بازی بوده که در ادامه می‌تواند منجر به پیش‌گرفتن بازیکنان کنسولی از سایر بازیکنان شود و با توجه به افزایش نرخ ارز هزینه‌های بیشتر روی دست بازیکنان بگذارد. البته که این موضوع، خلق و طراحی بازی‌های کنسولی بیشتری را هم می‌تواند به دنبال داشته باشد.

گفتنی است در اولین دوره قرنطینه یا به عبارت دقیق‌تر از ابتدای اسفند سال ۱۳۹۸ تا نیمه فروردین سال ۱۳۹۹ بازیکن‌های ایرانی ۳۱۴ میلیون بار بازی رایانه‌ای دانلود یا به روز رسانی کرده‌اند. همچنین مجموع هزینه‌ای که بازیکنان ایرانی برای تهیه سخت‌افزار نرم‌افزارهای بازی‌های رایانه‌ای در سال ۱۳۹۸ پرداخت کرده‌اند ۴۳۰۰ میلیارد تومان بوده که از این رقم ۴۰۰۰ میلیارد تومان برای کنسول و ۲۹۰ میلیارد تومان برای تهیه تلفن‌همراه بوده است. 

۳۸ درصد آمار زنانی است که سرشان را  با بازی‌های رایانه‌ای گرم می‌کنند و طبیعی است تعداد مردان بازیکن می‌شود ۶۲ درصد. همچنین میانگین سنی کسانی که بازی دیجیتال انجام می‌دهد، ۲۲ سال است؛ البته دقت کنیم که این عدد میانگین است و اگر دقیق‌تر بخواهید کودکان ۲۵ درصد بازیکنان را تشکیل می‌دهند، نوجوانان ۱۷ درصد، جوانان ۴۴ درصد، میانسال‌ها ۱۳ درصد و در نهایت کهنسالان یک درصد جمعیت بازیکنان را شامل می‌شوند.

کرونا روی بازی‌های رایانه‌ای چه تاثیری داشت؟

خانه‌نشینی اجباری در دوره پاندومی کرونا بیشتر از همیشه توجه کاربران را به بازی‌های رایانه‌ای جلب کرده و به نقل از مجله فوربس ماه مارس سال ۲۰۲۰ که تقریبا مصادف با اسفند سال ۱۳۹۸ بوده، پردرآمدترین ماه برای فعالان بازی‌های رایانه‌ای در تاریخ بوده است. به عنوان نمونه فقط بازی انیمال کراسینک بیش از ۵ میلیون نسخه در این ماه به فروش رفته است. از آنجایی که این بازی نوعی تعامل اجتماعی را ایجاد می‌کند، طراحان و عرضه کنندگان بازی در جهان را به این نتیجه رسانده که در دوران قرنطینه و کم شدن ارتباطات و تعاملات اجتماعی، این بازی به نوعی پاسخگوی نیاز مردم جهان هم بوده است.

در ایران هم کرونا به بازار بازی‌های رایانه‌ای رونق داده و بر اساس گزارش کافه بازار از ابتدای سال ۱۳۹۸ تا ۱۵ فروردین سال ۱۳۹۹ که علاوه بر قرنطینه تعطیلی نوروز را هم شامل می‌شد، ۳۱۴ میلیون بار برنامه و بازی در ایران بارگزاری یا به روزرسانی شده است. این تعداد حتی نسبت به هفته‌های قبل ۳۳ درصد رشد را نشان می‌دهد. ضمن این‌که در بهار سال ۹۹ نیز بر اساس آمارهای بنیاد بازی‌های رایانه‌ای ۴۴ درصد استودیوهای بازی‌سازی اعلام کردند شیوع کرونا باعث افزایش درآمدشان شده‌است.

در همین رابطه جام جم گفت‌وگویی با سیدصادق پژمان، مدیرعامل بنیاد بازی‌های رایانه‌ای انجام داده است که بخش‌های مهم آن در ادامه می‌آید.

- اگرچه شیوع این بیماری در حوزه بازی و بازی‌سازی جهانی نیز بعضا چالش‌هایی را به همراه داشته است، مثل کاهش درآمدهای حاصل از ورزش‌های الکترونیک یا کاهش حجم تولید محصولات جدید؛ اما در مجموع دوره کرونا، پردرآمدترین دوره برای صنعت بازی‌سازی بوده و حتی در داخل کشور نیز نتایج تحقیقات بنیاد نشان می‌دهد در مجموع استودیوهای ایرانی با افزایش تعداد مخاطب و درآمد مواجه بوده‌اند.

- بدون شک، این شرایط فضای توسعه را برای این اکوسیستم باز کرده و نکته قابل تاکیدی که در اینجا وجود دارد این است که بر اساس گزارش‌های موجود در ایران و جهان، استقبال از بازی‌های آنلاین و اجتماعی در این دوره به‌شدت افزایش داشته است. به همین دلیل برنامه‌های بنیاد در این دوره در راستای تقویت زیرساخت‌های آنلاین برای بازی کردن بوده است. برای مثال می‌توان به مسابقه آنلاینی اشاره کرد که در تابستان و با همکاری پلتفرم آپارات برگزار شد و در آن نزدیک به ۵۰۰۰ نفر به صورت مجازی شرکت کردند.

- خوشبختانه در فضای آنلاین که بیشتر در اختیار بازی‌های موبایلی است، بازی‌های ایرانی خوبی داریم که طرفداران پروپاقرصی دارند. حتی در مواردی بازی‌های آنلاین ایرانی از بازی‌های خارجی مشابه بیشتر مخاطب دارند. کما این‌که در نتایج این پیمایش در جمع پرطرفدارترین عناوین بازی در میان بازیکنان ایرانی به‌عنوان بازی‌های پرطرفدار نیز دیده می‌شود. 

- باید این نکته را در نظر داشت که سابقه ساخت بازی در برخی از کشورهای جهان چندین برابر کشور ما است. این موضوع در کنار محدودیت‌هایی که مسائلی مانند تحریم‌های ظالمانه نظام سلطه، سرعت توسعه بازار محصولات بومی را کاهش می‌دهد. با این حال نتایج پیمایش مشخص می‌کند تمایل بازیکنان به مصرف محصولات بومی روبه‌رشد است و مثلا در پلتفرم موبایل با شیبی اگرچه ملایم، سهم بازی‌های بومی در حال افزایش بوده است.

- درعین‌حال علاوه‌بر اقدامات بنیاد برای نظارت و توانمندسازی در بازار داخل، سایر نهادها نیز باید در موضوع تقنین و ترویج بازی‌های ایرانی نقش خود را ایفا کنند.

- به شکل خاص در پلتفرم موبایل، بازی‌های ایرانی جای خود را در سبد مصرف فرهنگی خانواده‌ها باز کرده و از این جهت نقش خوبی در اثرگذاری فرهنگی داشته و دارد. علاوه‌براین ما در کشور تولیدکنندگان بازی‌های جدی یا هدفمند را داریم که ساخت بازی را نه برای صرف سرگرم‌کنندگی که برای آموزش، فرهنگ‌سازی یا حتی درمان پی می‌گیرند و با توجه به نرخ رو به رشد تولید این بازی‌ها در کشور  می‌توان امیدوار بود که اثرگذاری بازی‌های ایرانی بر عادات و سبک زندگی ایرانیان بیشتر نیز  بشود.

منبع: مشرق

کلیدواژه: کرونا اعتراضات آمریکا قره باغ کرونا ایرانی ویروس فناوری بازی های رایانه ای بازی های ایرانی سال ۱۳۹۸ مهم ترین بازی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۸۱۹۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا خارجی خریدیم؟ / شهرداری تهران توجیه می کند یا توهین؟

تین نیوز

تحقیر تولید داخلی، دقیقا در همان سال هایی که به نام حمایت از تولید داخلی نامگذاری می شوند آن هم توسط نهادی عمومی و نزدیک به دولت که شعار انقلابی می دهد، برای بسیاری عجیب بوده و این سوال را ایجاد کرده است که جایگاه کار و دسترنج نیروی کار ایرانی برای مسئولان مختلف تا چه اندازه اهمیت دارد؟

به گزارش تین نیوز به نقل از ایلنا، افزایش حرف و حدیث ها درباره واردات برخی محصولات خارجی به کشور و از جمله محصولات خودرویی و دیزلی در روزهای اخیر بسیار حاشیه برانگیز شده است؛ این حاشیه ها تا به آنجا ادامه داشت که شهرداری تهران به عنوان یکی از نهادهای سفارش دهنده و مصرف کننده خودرو (و خودروهای دیزلی مثل اتوبوس، مینی بوس و…) به حامی واردات تبدیل شد. 

گفتگوها و بحث های تحلیل گران در نقد اقدام شهرداری  تهران و از جمله دیدگاه علیرضا زاکانی (شهردار تهران) تا  آنجا پیش رفت که بازوهای تبلیغاتی و فرهنگی شهرداری در تهران اخیرا در اقدامی به دفاع از تصمیم این مجموعه برای واردات محصولات خودرویی و دیزلی از کشورهایی مثل چین، اقدام به نصب بنرها و تابلوهای تبلیغاتی در محیط هایی چون مترو کرده است. 

چنین اقداماتی که همراه با تحقیر تولید داخلی، دقیقا در همان سال هایی که به نام حمایت از تولید داخلی نامگذاری می شوند آن هم توسط نهادی عمومی و نزدیک به دولت که شعار انقلابی می دهد، برای بسیاری عجیب بوده و این سوال را ایجاد کرده است که جایگاه کار و دسترنج نیروی کار ایرانی برای مسئولان مختلف تا چه اندازه اهمیت دارد؟ 

روی بنر تبلیغاتی شهرداری در ایستگاه های مترو که در توضیح و تبیین علت خرید محصول از خارج طراحی شده است، در پاسخ به سوال «چرا خارجی خریدیم؟» و دفاع از تجهیز ناوگان حمل و نقل با محصولات وارداتی از چین نوشته شده است: «قیمت پایین تر نسبت به مدل مشابه ایرانی»، «توان شرکت چینی در تامین نیاز تهران در فرصت شش ماهه»، «سرعت لاک پشتی خودروسازان داخلی در ساخت»، «نیاز فوری و حیاتی تهران به ناوگان حمل و نقل عمومی جدید»، «کاهش آلودگی هوای پایتخت با ورود سریع ناوگان برقی» و «کاهش مصرف بنزین با اتوبوس ها و تاکسی های برقی در کشور»! 

این ادعاها البته اغلب در مصاحبه با برخی شرکت های خصوصی و دولتی تولیدکننده داخلی رد شده است. بسیاری از این کارفرمایان به این دلیل که همچنان با برخی ارگان های دولتی و برخی شهرداری ها قرارداد داشتند و یا در آینده امید به بسته شدن قرارداد داشتند، از پاسخ مستقیم به این ادعاها خودداری کردند. اما در مجموع اغلب ادعاهای فنی و اقتصادی چاپ شده توسط شهرداری روی این بنر توسط آنان رد شده است. 

با این حال، باید دید که علت اساسی چنین رویکردی چیست؟ اگر مسئله نوعی تعامل دستگاه سیاست خارجی برای گرفتن مابه ازای فروش نفت در قالب تهاتر محصول باشد، این امر با بیان صادقانه به تولیدکننده، کارگر، کارفرما و شهروند ایرانی قابل پذیرش تر است؛ اما استدلال ها و نحوه مواجهه به نظر تحلیلگران صنعت خودرو و روابط کار، نوعی خودتحقیری تولید داخلی محسوب می شود. 

ظرفیت تولید داخلی وجود دارد  دولتی ها ابتدا بدهی خود به تولیدکننده را بدهند! 

در رابطه با این موضوع برخی کارفرمایان تصویری از بالا را برای مخاطبان فراهم می کنند. برای مثال  بهرام شهریاری (عضو هیات مدیره انجمن قطعه سازان خودروی ایران) پیرامون تبلیغات اخیر شهرداری روی بحث واردات و در پاسخ به ادعاهای مطرح شده از سوی آن ها می گوید: ما تولیدکنندگان داخلی چه در حوزه خودروی شخصی و چه خودروهای ناوگان عمومی و دیزلی، هم ظرفیت و هم توانایی بالفعل تولید و تامین نیاز داخلی را داریم؛ اما چیزی که وجود ندارد مدیریت است! 

وی افزود: این همت و این برنامه در کشور وجود ندارد که طی یک فرآیند سفارش دهی از پیش و با فراهم کردن شرایط تولید، نیاز از داخل تامین شود. ما بارها گفتیم و این را مطرح کردیم که تا صنعت خودروی کشور در انحصار دولت است و دولت اجازه ندهد دیگر فعالان نیز در عرصه های مختلف آن ورود کنند، اتفاق خاصی در این حوزه رخ نخواهد داد. تمام ناتوانی ها ناشی از این انحصارطلبی دولت در حوزه خودرو است. 

شهریاری ادامه داد: نوسانات قیمت ارز و مباحثی مانند این باعث اخلال در کار تولید کارفرمایان بخش قطعه سازی و خودروسازی کشور شده است. برای مثال ما سفارش قطعات اتوبوس را با آخرین کیفیت دریافت می کنیم و امکان تولید آن را نیز داریم، اما به محض سفارش برخی اقلام وارداتی و یا حتی داخلی که تا حدی تابع نرخ ارز است، تا زمان مونتاژ و تولید کار چندین بار تغییرات قیمتی داریم و در این میان ضرر می کنیم. مالیات های جدید و فشارهای مختلف دیگر در کنار این موضوع، باعث شده تا صدها مانع برای تولید به وجود بیاید که منشاء آن دولت است. 

این تولیدکننده خودرو و قطعه ادامه داد: اینطور نیست که این اراده و توان در تولیدکننده داخلی وجود نداشته باشد. هم از نظر فنی و طراحی و هم از نظر توان اقتصادی و صنعتی، این ظرفیت در کشور وجود دارد که کلیه سفارشات خودرو، ناوگان عمومی و قطعات همه وسایل با تولید داخلی تامین شود. 

وی تاکید کرد: مشکل از جایی شروع می شود که در بحث واردات خودرو در درون دولت و شرکت های دولتی تعارض منافع ایجاد می شود و از آنجا تولید ضربه می خورد؛ چنانچه شاهد آن هستیم که خود شرکت های دولتی بزرگ خودروساز ما نیز به صف واردکنندگان پیوستند. 

این فعال کارفرمایی در پایان تصریح کرد: در کنار همه این مشکلات، دولت و نهادهایی از واردات حمایت می کنند که خودشان حجم بسیار بالایی بدهی به قطعه سازان و خودروسازان بخش خصوصی کشور دارند و اگر معتقدند خودروساز و قطعه ساز داخلی نمی تواند کاری از پیش ببرد، ابتدا بدهی خود دولت، شرکت های تابعه و خصولتی در برابر ما را که رقمی نجومی است بدهند و بعد چنین ادعاهایی را درباره ناتوانی تولیدکننده داخلی مطرح سازند. 

شهریاری البته درباره رقم نهایی مطرح شده در تولید بدهی دولت و شرکت های دولتی و... به خودروسازان و قطعه سازان خصوصی کشور اظهارنظر نکرد اما آخرین رقم ارائه شده در بهار سال گذشته چیزی بیش از ۷۰ هزار میلیارد تومان بود که با تجمیع آن با بدهی شرکت های خصولتی و سایر خودروسازان غیردولتی، در نیمه سال ۱۴۰۳ قطعا باید به بیش از ۱۰۰ هزار میلیارد تومان بدهی در برابر قطعه ساز داخلی رسیده باشد. 

اشتغال کارگر ایرانی برای مافیای خودرو جایگاهی ندارد  در پس واردات خودرو منافعی وجود دارد

باوجود همه مشکلاتی که در حوزه تولید خودرو و به ویژه محصولات دیزلی وجود دارد، کارگران و خطر بیکاری آنان در شرکت های تولیدکننده خود یکی از عوارض فرعی گرایش به واردات محصولات دارای مشابه داخلی است و در نتیجه کارگران نیز از این زاویه نگرانی هایی دارند. 

مشاهدات حضوری خبرنگار ایلنا از دو شرکت تولیدکننده خودروهای دیزلی در سال گذشته نشان می دهد که تولید در اغلب این شرکت ها با ظرفیت پایین انجام شده و رکود بر این تولیدکنندگان که اغلب به دلیل شرایط خاص بازار به مونتاژکننده کامل بدل شدند  مستولی شده است. 

با این وجود کارگران بیش از امنیت شغلی خودشان حتی نگران صنعت و منابع ارزی کشور هستند.  مجتبی حاجی زاده (رئیس اتحادیه کارگران صنعت خودروسازی)  در این رابطه توضیح می دهد: افرادی که در انتخابات دور سیزدهم ریاست جمهوری فعال بودند و خود بعدها سمت های مهمی مثل شهرداری تهران و ریاست بنیادهای قوی اقتصادی و... را کسب کردند، با شعارهایی ملی و انقلابی بر سر کار آمدند. آنان درباره خودروسازی ها، تورم و بهبود تولید شعارهایی دادند که چون در آن موفق نشدند، نیازمند پروژه تبلیغاتی برای موفق نشان دادن خود شدند. 

وی افزود: برخی مسئولان نگاه بسیار آسانی به مدیریت تولید خودرو در کشور داشتند و اکنون که سختی و پیچیدگی کار را از نزدیک دیدند، نگاهشان عوض شده است. حال می خواهند بگویند که در عمل کاری می خواهیم بکنیم و در میان همه این راه ها واردات را برگزیدند. 

حاجی زاده تصریح کرد: پرسش اولیه این است که آیا اساساً شهرداری می تواند خود به عنوان یک بنگاه اقتصادی اقدام به واردات و قرارداد خارجی کند؟ وقتی ما ناوگان دیزلی و تولید محصولات حمل و نقل عمومی دیزلی در کشور داریم، بستن قرارداد خارجی توسط هر شهرداری در کشور آن هم درحالی که خلاف سیاست های کلان رهبری در حوزه اقتصادی است، چه وجاهتی دارد؟ 

رئیس اتحادیه کارگران صنعت خودروسازی ایران تصریح کرد: هر وارداتی یک حاشیه سودی برای عده ای دارد و قطعا تعارض منافع و زدوبند و رابطه دارای منفعتی در این میان وجود داشته که این معامله را به تولید داخلی ترجیح دهند. توازن قدرت میان بخشی که در تولید سود می کند با بخشی که از واردات سود می برد به هم خورده و این نشانه هشداردهنده ای است. 

این فعال کارگری تاکید کرد: ما در سال ۱۳۷۸ تعدادی جیپ تولید داخل را نمایشگاهی رونمایی کردیم که ۲۱۰۰ دستگاه از آن تولید شده بود. در آن نمایشگاه همه ۲۱۰۰ دستگاه جیپ تولیدی در نمایشگاه بین المللی پیش فروش شد و یک دستگاه آن نیز به دست مشتریان داخلی نرسید. در چنین شرایطی با این توان فنی شهرداری چطور می تواند ادعا کند که ما توان فنی و اقتصادی تولید را نداشتیم و مانع شهرداری شدیم؟ 

حاجی زاده اضافه کرد: اگر شهرداری نیازمند خودروی دیزلی و ناوگان حمل و نقل بود، باید این را به متولی امر که وزارت صنعت، معدن و تجارت است، اطلاع می داد و آن وزارتخانه برای شهرداری با کار کارشناسی تشخیص می داد که آیا باید خودرو برای شهر وارد شود یا در داخل امکان تولید آن وجود دارد. همه می دانیم که شهرداری نمی تواند بر مسائل خودروسازی و چالش های فنی آن اشراف داشته باشد و قطعاً در کشور تقسیم کار وجود دارد و باید رعایت شود. 

وی با اشاره به این نکته که «همه می دانند که تولید داخل که برای آن ارز بسیار کمتری مصرف می شود از تولید خارجی ارزان تر است» گفت: استانداردهای ما، جاده ها و خیابان های ما و شکل اتاق داخلی اسکان واگن ها و اتوبوس های ما در حمل و نقل مسافری سنگین کاملا متفاوت با کشورهای دیگر است و صنعت داخلی دیزلی ما اساساً برای تامین نیاز این شکل خاص از بازار شکل گرفته و به تولید برای سوخت هایی خاص عادت کرده و محصول متناسب با آن را پس از تجربه و آزمون و خطای فراوان طراحی کرده است. در چنین شرایطی اختراع چرخ از ابتدا با چه منطقی قابل توجیه است؟ 

رئیس اتحادیه کارگران صنعت خودرو با بیان اینکه «برای مافیای خودرو در کشور مسئله اشتغال نیروی کار داخلی اهمیتی ندارد» اظهار کرد: البته بعید به نظر می رسد باتوجه به تبعات اجتماعی و امنیتی بیکارسازی ۲۵۰ هزار کارگر مستقیم خودروسازهای دولتی کشور، کسی توان یا جسارت زمین زدن صنعت عظیم خودروسازی ایران را داشته باشد، اما تضعیف نیروی کار به ویژه در بخش خودروهای دیزلی قابل توجیه نیست. 

این فعال کارگری اذعان کرد: مسئولان شهرداری قول هایی را به مردم دادند که نتوانستند انجام دهند اما اکنون با سیاه نمایی و خودتحقیری نسبت به تولید داخل قصد دارند که در این میان خودی نشان دهند. ممکن است در ادامه نیز شعار عوام فریبانه و پوپولیستی دهند که ما خواستیم وارد کنیم و مافیای خودروسازی به ما اجازه تامین نیاز شهر را نداد! در صورتی که این ادعا باتوجه به قدرت فعلی شهرداری بلاموضوع است. 

وی افزود: در کل خاورمیانه، شمال آفریقا و شبه قاره هند و آسیای مرکزی تنها کشوری که صنعت خودروسازی را از مرحله طراحی و قطعه سازی تا مونتاژ دارا است، کشور ما ایران است. در این هفتاد سال البته نارضایتی از صنعت خودرو وجود دارد اما مردم ما مخالف نابودی این صنعت پرقدمت و استخوان دار هستند و ناراحتی بیشتر مردم بخاطر این حاشیه سود بالا و غیرمنطقی محصولات خودرویی ماست. ما در سطح خودمان سال ها نیاز داخلی را در حوزه خودرویی و دیزلی رفع کردیم و توان خود را گذاشتیم. 

حاجی زاده با تاکید بر اینکه «ما در میان رقبای جهانی مختلف به دلیل شرایط تحریمی مجبور به انتخاب چین شدیم» گفت: ما به دلیل حق وتو و قدرت اقتصادی چین ناگزیر از انتخاب این فروشنده خارجی هستیم و احتمالا در قبال نفت محصولاتی را باید تهاتر کنیم. این درحالی است که خودروی داخلی هم قیمت پایین تری دارد و هم برخلاف مدل خارجی، قطعات یدکی و جانبی بسیار ارزان تر و داخلی دارد. در میان مسئولان باید انتخاب کنند که در میان گزینه های موجود، سهم تجارت خارجی خود با چین را در این حوزه متمرکز کنند یا در حوزه دیگری خرج کنند.

این فعال کارگری در پایان تصریح کرد: در خودروهای دیزلی و به ویژه اتوبوس، به ازای هر دستگاه وارداتی باید هفت سری کامل لوازم یدکی همان خودرو مثل آیینه، پیچ ها، دستگیره ها و... از نظر استاندارد وارد کشور شوند و این درحالی است که در صورت خرید از داخل؛ تمامی این قطعات بدون نیاز به واردات در داخل بطور کامل تولید می شد و ارز از کشور خارج نمی شد. درد این است که وقتی انتقاد از بیلبورد تبلیغاتی می شود، حتی نهادهای همین شهرداری نیز در نهایت مقصر را خودشان نمی دانند که به تولید داخلی ما اهانت کردند. فردا نیز اگر اتوبوس های برقی دست دوم وارداتی از چین بد درآمد، خود شهرداری تهران هم پاسخگو نخواهد بود.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید